Να ξυπνώ και να χαζεύω
το πράσινο λιαστό της φύσης απ' το τζάμι.
Ν' ακούω το κελάηδισμα των πουλιών
και να το εισπράττω
Να μυρίζει Άνοιξη στο μαξιλάρι,
χαρά Θεού,
κι η ευχή να συγκρατεί
το μεθυσμένο χαμόγελο στα χείλη.
Κι εσύ
κι εσύ, αεράκι της καρδιάς,
να γυροφέρνεις σιωπηλός
πάλι στη σκέψη μου.
πάλι στη σκέψη μου.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου