Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Πρώτη του Οκτώβρη..

Πρώτη του Οκτώβρη κύλησε, θαρρώ,
μα εσύ, ψυχή, δε φάνηκες λεπτό
να με κρατήσεις πάνω σου αγκαλιά,
όπως σφιχτά μ' αγκάλιαζες παλιά
και μου γελούσες.

Πρώτη του Οκτώβρη κύλησε, θαρρώ,
μα εσύ, φωνή, δε μου ’γνεψες καιρό,
να μου μπερδέψεις λόγια στα μαλλιά,
να με στολίσεις χάδια και φιλιά,
να με μεθούσες.

Πρώτη του Οκτώβρη κι ήρθε σα βροχή,
σα δάκρυ έρημο που ’πεσε στη γη,
γιατί δε βρήκε χέρι από καρδιά
να νιώσει πάνω του παρηγοριά,
να μη ραγίσει.

Πρώτη του Οκτώβρη κι έφερε σιωπή,
μια ξεχασμένη μάταιη προσμονή
κάποιας  ανέλπιστης ευχής χαρά,
να βγουν τα όνειρα αληθινά,
να μη σκορπίσει.

Πρώτη του Οκτώβρη κύλησε ξανά.
Aχ και να σ' είχα εδώ, όπως παλιά!

Στέλλα Πετρίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου