Φοβάμαι..

Φοβάμαι.

Φοβάμαι για κείνα που θα ’ρθουν,

μα αδύναμος πια να ορίσω.

Παράνομα η μοίρα μου όρισε

αγάπη κρυφή ν’ αγκαλιάζω,

με βλέμμα που όχι δε γνώρισε

και τρόμο στο χάδι του ποτέ του δεν είδε.

Κενό μες στα μάτια μου να βρω να φορέσω,

να δεις πως δε καίγεται η καρδιά μου εμπρός σου.
Μα χάρη του έρωτα ποιο δάκρυ δεν κύλησε;

Φοβάμαι αγάπη μου, στιγμή μη σε χάσω.

Στέλλα Πετρίδου

Από την ποιητική ανθολογία "3η Ομαδική Ποιητική Συλλογή", εκδόσεις "διάνυσμα"