Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Τσαλάκωμα..

Πριν σε γνωρίσω, σε είχα δει,
σαν άνεμος τη σκέψη μου σκορπούσες στη σιωπή.
Την έκλεβαν τα κύματα και χάνονταν μαζί τους
στα βάθη του πελάγου, τα μεγάλα.

Πριν σε γνωρίσω, σε είχα δει,
σα σύννεφο, που το ’κλεβε για λίγο η βροχή,
σαν ήθελε με δάκρυ να ποτίσει το χώμα,
που σκέπαζε με πόνο η φυγή.

Πριν σε γνωρίσω, σε είχα δει,
στα όνειρα τα γνώριμα που έκανα  παιδί,
σαν έλεγα μια μέρα θα πετάξω την καρδιά μου

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Το κύμα..

Καλό μου κύμα σύρε
στην πλώρη του να βγεις
τον ακριβό μου να βρεις,
το γιο μου, το παιδί μου
και μάθε σαν τον δεις
πώς είναι, πώς περνά,
αν κουβαλά βαρύ σταυρό
και θλίψη η αντοχή του.

Ευχή δική μου να του πεις
τον Αϊ Νικόλα κει που πα
προστάτη του να έχει,

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Ένα ποίημα του Ρωμύλου Αυγέρη

Άτιτλο

Ακούγονται φωνές σαν φύσημα ανέμου :
Μην σκορπίζεις τις σκέψεις μακρύτερα απο τα χτές μας
και χρωματίσουν άσκοπα το πεντάγραμμο της νυχτιάς τους.
Καλλιότερα να τυλιχτούν με τις ανείπωτες λέξεις.
Αυτές που ερωτεύτηκαν τις ομοιότητες
και δεν αγάπησαν τις διαφορές μας.
Θα μάθουν έτσι κι αυτές
πως η πιο μεγάλη και αληθινή τους ιστορία
θάναι το απίστευτο της συνέχειά μας μέσα τους.
Μόνο ελευθέρωσε τα όνειρα 

Κυριακή 24 Ιουλίου 2016

Το λίγο..

Αδιάφορο σα μοιάζει το πολύ,
το λίγο πάντα αρκετό
απέναντί του στέκει,
ανίκητο κι αληθινό,
με πάθος να τολμήσει.

Κι είναι στ' αλήθεια μαγικό
αυτό το λίγο της καρδιάς
πόσο μεγάλο μοιάζει!

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Το αντίδοτο..

Κι αν τόσα ψέματα γκρεμίσουν τ' όνειρό μας
και ξεχειλίσει ένα δάκρυ από ντροπή 
κι αν μαύρο σύννεφο σκεπάσει  το φεγγάρι
και τσακισμένος ο καιρός παραδοθεί,

αρκεί και μόνο ένα κάτι,
γερό σκαρί και θαρρετό
να τραγουδήσει την αγάπη
ύμνο γλυκό, μελωδικό

σ' ένα πλανήτη σκουριασμένο
και μολυσμένο από το χθες
να γίνει αντίδοτο αναμμένο,
το φάρμακο στις ενοχές.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Είναι τόσο απλό..

Κι όμως, είναι τόσο απλό
να τραβηχτεί η κουρτίνα στο κενό,
στην άκρη να σταθούν τα ψέματα,
οι φόβοι κι η συνήθεια.
Και με το βλέμμα ακλόνητο,
άλκιμη η ψυχή, χαλύβδινη
κατάματα να πει,
κατάματα να δει,
κατάματα να νιώσει.
Κι όμως, είναι τόσο απλό..

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

"Χάθηκα" του Νίκου Βαρδάκα

Χάθηκα στο βλέμμα σου γυρεύοντας απεγνωσμένα
τον Άνθρωπο. Δε με μέλει το κρίμα που σου γεννάει
η αποτυχία. Κάθε λάθος παντρεύει τη λογική με την
επιθυμία. Ψάχνω τον Άνθρωπο όπως με γοήτευσαν τα λόγια σου
και οι κόρες των ματιών σου. Μελαγχολώ στο πρέπει
που με ωθείς με ένα χαμόγελο.
Γυρεύω να βρω κάποια που να γνωρίζει την αγάπη, όπως
μόνο εσύ μπορείς και μου την προσφέρεις. Στο βωμό της
κενότητας προσκυνώ όταν χαράζω στη μνήμη μου λίγες
αναμνήσεις χώρια σου…

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Στη γη την ξένη..

(Το τραγούδι)

Στη γη την ξένη μονάχος κλέφτηκα,
χαμένος βρέθηκα να νοσταλγώ
κείνο το δείλι, που δρόμο χάραξα.
Αχ, πόσο άλλαξα! Δεν είμαι εγώ.

Στη γη την ξένη, στη γη την ξένη,
σκόρπισα μια ζωή κυνηγημένη,
βασανισμένη, σακατεμένη,
μήπως κι αναστηθεί στη γη την ξένη.

Στη γη την ξένη δρόμο περπάτησα,
όνειρο άφησα στον ουρανό,
να βρει αγέρα για να πετάξει,
μήπως και βγει ποτέ αληθινό.

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Άρνηση..

Κάποτε θα θυμώσουνε οι λέξεις
και θα τα βάλουν τρελαμένες με την άρνηση.

Χαρτί μουτζουρωμένο τσαλακώνεται
μήπως και κρύψει την αλήθεια του στα στήθια.
Μόνο η στιγμή απόμεινε συνήθεια
ν' αποτυπώνει την ορφάνια της στην ποίηση.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

Το ανεκπλήρωτο κενό..

Ποια γλύκα να 'χει το φεγγάρι
ολόγιομο σαν τη φωτιά δίχως να κλέβει βλέμμα;
Ποια γλύκα να 'χει η ευχή
δίχως φτερά, δίχως φωνή στη νύχτα ν' ακουστεί;
Ποτάμι που το ρέμα του δε κουβαλά αγέρα
γκρεμίζεται στο τέρμα του, σ ένα φιλί που 'χει χαθεί.

Αβάσταχτος ο χωρισμός,
βαρύ το πεπρωμένο,
μα κείνο το ανεκπλήρωτο
αχ, πώς ματώνει πιο πολύ...

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

Δώρο Αγάπης..

«Ποίηση είναι το μεγαλείο της ψυχής,
αυτό που κρύβει ο καθένας μέσα του μικρό ή μεγάλο.
Δεν είναι επάγγελμα, μα τέχνη.
Δεν μετριέται με χρήμα.
Δεν μετριέται με δόξα.
Είναι η γύμνωση της ύπαρξής μας στην αλήθεια.
Είναι η στάμπα του ίδιου μας του εαυτού,
το χέρι που επιδέξια ζωγραφίζει το είναι μας.»

Θα ήθελα λοιπόν εν όψει της νέας μου ποιητικής συλλογής, που θα εκδοθεί σύντομα, να σας κάνω δώρο δύο βιβλία μου από το «Μίλα μου γι’ αγάπη».
Ο τρόπος συμμετοχής είναι απλός.

Εγγραφή στο κανάλι μου στο youtube
εδώ
και like στη σελίδα μου στο facebook

Στο δρόμο της σιωπής..

Στο δρόμο της σιωπής,
που φτερουγίζει ο αγέρας της σκέψης,
η μέρα μουδιασμένη.

Μια μελωδία τρέχει να προλάβει
να στολίσει με στάλες ονείρου
τη στιγμή.

Μα, κει που πα η λέξη ξαποσταίνει
κι η ορμή κοπάζει,
γαλήνη να βρει στο κενό.

Στο δρόμο της σιωπής
βουλιάζει η τέχνη, στο σκότος πέφτει
ρημαγμένη.

Αχ, κι η καρδιά της να 'ραβε
πουκάμισο να ντύσει
το κρύο της κορμί.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

Παρουσίαση βιβλίων Φάνη Φαντέμη

Δύο νέα βιβλία θα παρουσιαστούν στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Ναυτικής εβδομάδας 2016 στη Χίο, την Τετάρτη 13 Ιουλίου και ώρα 20:30, στο Κοινωφελές Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος», Κέντρο Ναυτικής Έρευνας και Παράδοσης. Πρόκειται για τα δύο νέα ναυτικά βιβλία του Φάνη Φαντέμη, το «Ιντα λέγουσιν στην πλώρη», και το «Στα βαθιά νερά». Για τα βιβλία θα μιλήσουν ο Δημήτρης Φρεζούλης (δημοσιογράφος) και ο Κώστας Ζαφείρης (συγγραφέας). Συντονίζει ο Νίκος Κατσαράκης (δημοσιογράφος), ενώ αποσπάσματα θα διαβάσουν ο Γιάννης Τσουμπαριώτης (ερασιτέχνης ηθοποιός) και η Χριστίνα Παληού (δασκάλα).
Για τα βιβλία ο Δημήτρης Φρεζούλης έγραψε:

Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Κριτική προσέγγιση βιβλίου:«Η Ερωμένη του Κυρίου Μπράουν» του Ανδρέα Ροδάκη

Πώς νιώθει κανείς αφού καταβροχθίσει και την τελευταία σελίδα ενός όμορφου μυθιστορήματος; Δείχνει σαν να ταξιδεύει ακόμα γύρω από το μαγικό κόσμο της ιστορίας που ξεδιπλώθηκε μπροστά του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο αναγνώστης δεν ταξιδεύει στα λιβάδια μίας μόνο ιστορίας, αλλά δέκα διαφορετικών, όπου η καθεμιά από αυτές ουδεμία σχέση έχει με την προηγούμενη ή την επόμενη.
Ένα βιβλίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί από την επιβλητικότητα του τίτλου του και μόνο, ούτε από τα γενικά στοιχεία που συνοδεύουν την περιγραφή του. Την αξία του επισφραγίζει το περιεχόμενό του και αυτό είναι αρκετό, ώστε να μείνουμε έκπληκτοι με την πρώτη συλλογή διηγημάτων του Ανδρέα Ροδάκη.
«Η ερωμένη του κυρίου Μπράουν» είναι ένα βιβλίο ποικίλων συναισθημάτων. Περιέχει δέκα διηγήματα που άνετα θα τα ξαναδιάβαζε κάποιος για να ανακαλύψει διαφορετικές πτυχές στις ιστορίες που ξετυλίγονται μπροστά του. Άλλωστε ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου του γράφει: «Αυτό το βιβλίο μιλάει για την αγάπη, την αδικία, το πάθος, τον θάνατο, τον μύθο, τη δυστυχία. Είναι μια συμπύκνωση ψυχής» και δεν έχει άδικο.
Στο βιβλίο ανακαλύπτει κανείς μια πρωτότυπη αφήγηση, όπου επιτυγχάνεται

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

Άνθρωπος είναι..

Δε θέλω πολλά για να είμαι ευτυχισμένος,
ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά κι ένα γλυκό φιλί ποτισμένο με αγάπη.
Και τώρα στρέφω όλα αυτά προς το μέρος σου
χωρίς φραγμό, χωρίς αιτία,
χωρίς μια τόση δα χαραμάδα προσδοκίας.
Είναι  στ' αλήθεια αρκετά
για να μπορώ ακόμα να λέγομαι άνθρωπος.

Στέλλα Πετρίδου 

Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

Εσπερίδα για το Γιώργο Βαλέτα..


Με μεγάλη μου χαρά παρευρέθηκα στη γενέτειρά μου το προηγούμενο Σάββατο στην εσπερίδα που ήταν αφιερωμένη στο Γιώργο Βαλέτα, στις 7:30 μ.μ. στο Πειραματικό Λύκειο Μυτιλήνης.
Βιογραφικό:
O συγγραφέας και γραμματολόγος Γιώργος Βαλέτας, γεννήθηκε στην Άργενο της Λέσβου. Μετά τα γυμνασιακά χρόνια στη Λέσβο, ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αργότερα συμπλήρωσε τις σπουδές του με εκπαιδευτικά ταξίδια στην Ιταλία, τη Γερμανία, τη Ρουμανία και τη Γαλλία. Στα 1929 διορίστηκε βιβλιοθηκάριος στο φοιτητικό Αναγνωστήριο τής Εθνικής Βιβλιοθήκης. Στα 1934, το κράτος, εκτιμώντας την παιδεία, τη λογοτεχνική καλλιέργεια και τα διοικητικά προσόντα τού Γιώργου Βαλέτα, τον διόρισε τμηματάρχη στη Διεύθυνση Γραμμάτων και Τεχνών τού υπουργείου Παιδείας. Στη θέση αυτή έμεινε ως το 1946. Επίσης εργάστηκε ως καθηγητής φιλόλογος επί χρόνια στα Γυμνάσια και τελικά ως γυμνασιάρχης.
O Γιώργος Βαλέτας, εξόν από το συγγραφικό του έργο, είχε πλούσια δράση διαφωτιστική, για την ιστορία και την κριτική τής λογοτεχνίας και

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Ανάμνηση..

Στάλες βροχής στο παραθύρι
μικρές στιγμές που τις περάσαμε μαζί.

Στέλλα Πετρίδου
Από την ποιητική συλλογή "Αποχωρισμός" Σελ. 29