Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Χρόνια πολλά Ελλάδα!

Χρόνια πολλά Ελλάδα!
Με μια διπλή γιορτή ολάκερη γιορτάζεις! 
Ελπίδα σπέρνεις 
κι αγέρα γαλανό που τάζει,
τάζει ζωή χαρισάμενη, γιομάτη! 
Τριγύρω γέλια και φωνές! 
Περήφανος ο Έλληνας φωνάζει! 
Με ένδοξο το παρελθόν 
και με ένα μάτσο ηρώους 
ποιον να ντραπεί;
Ποιος να τον σκιάσει;
Το παρελθόν επέρασε,
πολέμησε κι εχάθη!
Που 'ν' το παρόν, λεβέντη μου
και ήρωα μου πρώτε,
που όλη μέρα σεργιανάς σε μολυσμένο τόπο
και σκυθρωπός σε μια γωνιά
κρυφά απ΄όλους κλαις;
Για την κατάντια σου μισός απόμεινες και φταις!
Στο χέρι σου η λύτρωση
κι η απόφαση δική σου.
Ο ήρωας στο αίμα του βουλιάζει,
δε λυγά,
μήτε και χέρια δανεικά ζητεί για να δοξάσει!
Ορμή, ορμή ηρωική
και δίψα νίκης,
για να μπορεί ξανά περήφανη,
σημαία ελληνική,
ελεύθερη στον ήλιο ν' ανεμίζει!

Στέλλα Πετρίδου


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Χρόνια πολλά ψυχή..

Όμορφη μέρα!
Μέρα της εαρινής ισημερίας.
Μέρα που τεμαχίζεται στα δυο,
λευκή ανάσταση
και μαύρο σκοτάδι.
Κι είναι σαν χάδι η μορφή της,
μέρα που μοιάζει τόσο με την ποίηση,
λουσμένη στα καλά της μες στην Άνοιξη,
βρεγμένη στα μουντά της με χιονιά.
Κατάθεση ψυχής,
βουβή αποτύπωση
σε άψυχο χαρτί 
ξομολογά.
Ζωντάνια της σιωπής
και εκμυστήρευση
αλλόκοτων παθών
και ερημιά.

21 Μαρτίου
Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Ελεύθερος άνθρωπος είναι..

Θέλω μια καλύτερη ζωή! Μπορώ;

Ελεύθερος άνθρωπος 
είναι ο ευτυχισμένος άνθρωπος,
αυτός που μπορεί τις νύχτες να ονειρεύεται
και να ξυπνάει με το χαμόγελο στα χείλη,
που σέβεται την ελευθερία των άλλων
και επιζητεί την ευτυχία τους.

Ελεύθερος άνθρωπος 
είναι ο εγκρατής άνθρωπος,
που κάνει όνειρα τρελά,
αλλά μπορεί στα ζόρια να αυτοπεριορίζεται,
που δεν εξουσιάζει ούτε εξουσιάζεται,
που μπορεί να ζει με τα λίγα, 
με τα μέτρια, με τα πολλά,
που ξέρει να κάνει κριτική στον εαυτό του,
αλλά δε φοβάται να εκφραστεί ελεύθερα.

Ελεύθερος άνθρωπος 
είναι αυτός που ξέρει,
πως καμιά απειλή δε μπορεί να σκοτεινιάσει την ψυχή του,
ούτε να τη δεσμεύσει,
ακόμη κι αν τα χέρια του είναι δεμένα με αλυσίδες,
ακόμα κι αν το σώμα του είναι κουρελιασμένο
και κλειδωμένο σε κελί.

Ελεύθερος άνθρωπος 
είναι ο κυνηγός της ζωής.

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Αγκαλιάζω τον πρόσφυγα..


Δεν το μπορώ, Θεέ μου!
Άνθρωπος είμαι, δε βαστώ!
Τι κι αν ζεσταίνεται η ανάσα μου στο τζάκι,
τι κι αν χαράματα η μέρα μου ηρεμεί
ξαπλώνοντας σε κείνα τα ζεστά,
τα πουπουλένια μου παπλώματα;
Άνθρωπος είμαι και πονώ!
Στη θέα του πεταματού
αδύνατον τη σκέψη μου
μισόγυμνη να ορίσω.
Κι έτσι ξυπνώ μες στη νυχτιά,
και δρόμο παίρνω στη βροχή.
Και με τον πόθο συντροφιά
χαράζω την πορεία μου,
μήπως μπορέσω την αυγή
με μια κρυφή μου αγκαλιά,
λίγη ελπίδα στο φτωχό,
που βρέχεται ξεσκέπαστος
στη λάσπη που του χάραξα,
για δυο λεπτά χαρίσω. 

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Χαρταετός


Κι όταν ψηλά θα πετάω,
ανάσα μεγάλη θα παίρνω,
αγέρα αγάπης θα σπέρνω,
λευκός και γαλάζιος θεός.

Ο κόσμος στα σύννεφα κύμα,
ακόμα από κάτω μου στέκει,
μα ακόμα η ελπίδα μου βρέχει
χαλάλι του διάφανο φως.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Η ΜΑΣΚΑ

Σήμερα λοιπόν θα μασκαρευτώ.
Τόσο καιρό το περίμενα.
Θα βάλω πάνω μου
ό,τι πιο γελοίο,
ό,τι πιο ανάλαφρο
και σαχλό βρω μπροστά μου
και θα το κάνω κτήμα μου.
Θα βγω στους δρόμους
και χορεύοντας θα φωνάζω,
θα σφυρίζω,
θα τραγουδώ
σα να ΄ν΄ η μέρα αυτή ολότελα δική μου,
δική μου και της τρέλας της τρελής.
Σήμερα δε θα με παρεξηγήσουν οι ανθρώποι,
δε θα ντραπούν για μένα,
μήτε θα ουρλιάζουν μπρος στη θέα μου,
γιατί θα ΄μαι κομμάτι της δικής τους.
Και πορευόμενος μαζί τους
στο δρόμο της απάτης
θα αναγεννώ χαμόγελα
σ΄ ανόητες καρδιές,
που στη γωνιά τους μοναχές
ελπίζοντας θα γνέφουν
ευχόμενοι το τωρινό
να ΄ν΄ το χειρότερο που θα βρουν
στο δρόμο που τους χάραξε
αλύπητα η μοίρα.



Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Το ταξίδι μόλις ξεκινά...



ΈΧΕ ΓΕΙΑ

Άνοιξα φτερά,
θάρρος στην καρδιά
κι εσύ πατρίδα μου γλυκιά
έχε γεια!

Όπου κι αν βρεθώ,
αίμα μου καυτό,
τάμα στο θεό
θα σ΄ αγαπώ!



Από την ποιητική μου συλλογή "Αποχωρισμός", που μόλις κυκλοφόρησε.
Συνοδεύεται με σιντί που περιέχει το ομότιτλο τραγούδι. Ιδού ένα δείγμα του:



Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Εγώ η γυναίκα..

Σήμερα λένε γιορτάζω!
Και να ΄σου ακούγεται ένα χρόνια πολλά
από το πουθενά μου
και μαζί του ένα ψεύτικο χαμόγελο
τυλιγμένο σε μια χούφτα
ματωμένα τριαντάφυλλα.
Δε θέλω τις ευχές σας μ’ ακούτε;
Θέλω το σεβασμό σας,
την αγάπη σας,
την σωστή σας μεταχείριση
κι αυτή όχι για σήμερα μονάχα,
για όλο το χρόνο,
για όλες τις μέρες,
για όλες τις στιγμές.
Δε κόβεται το δικαίωμα σε μέρες.
Ή το ΄χεις για πάντα ή ποτέ!

Στέλλα Πετρίδου

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Μια σκέψη...

Κάποτε με είχαν ρωτήσει για το τι είναι αυτό που πιστεύω πως είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή, και εγώ σαν Κινέζος φιλόσοφος βγαλμένος από άλλες εποχές απάντησα πως το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή είναι το χρήμα…
    Φυσικά και είχα τους λόγους μου όταν είχα δώσει αυτήν την απάντηση, και φυσικά μπορώ να αποδείξω πως αυτό που είχα πει κατά το παρελθόν δεν ήταν αερολογίες, μπούρδες κάποιου παρανοϊκού μυαλού.
    Όμως αρχίζω να βλέπω διαφορετικά τα πράγματα , ίσως να φταίει το γεγονός ότι προσθέτω χρόνια πάνω μου, ίσως να φταίει το γεγονός πως γκρίζες τρίχες έχουν κάνει την εμφάνιση τους …ίσως να φταίει και η μοναξιά και όλα αυτά να με μετατρέπουν σοφότερο πνευματικά, αλλά ηλίθιο ψυχικά…
     Ως άλλος Τίχο Μπράχε παρακολουθούσα όχι τα άστρα αλλά την ζωή…
Προσπάθησα να ανακαλύψω ποιο είναι το πιο σημαντικό αγαθό σε αυτήν, και έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το σημαντικότερο αγαθό σε αυτήν , είναι η ευτυχία.
    Η πραγματική ευτυχία είναι το πιο σημαντικό κέρδος που μπορεί να αποκομίσει ένας άνθρωπος σε αυτήν την ζωή και μάλιστα χωρίς αρκετούς κόπους…
    Η ευτυχία όμως έχει αρκετές μορφές, που αλλάζουν  ανάλογα με τον  χαρακτήρα του ανθρώπου, τις επιλογές του, τις ανάγκες του, τους στόχους του.
    Ευτυχία, ένα αγαθό που μπορεί να αποκτηθεί χωρίς διακρίσεις.
Τόσο ο πλούσιος μπορεί να νιώθει ευτυχισμένος όσο και ο φτωχός, ευτυχισμένος μπορεί να νιώθει ο χορτάτος, αλλά και ο πεινασμένος, ευτυχία μπορεί να νιώσει στην ψυχή του ο αδικημένος αλλά και ο δίκαιος. Ευτυχία μπορεί να νιώσει όποιος αγαπά αλλά και αυτός που δεν έχει νιώσει ποτέ αγάπη, ευτυχία μπορεί να νιώσει ο προδότης αλλά και ο προδομένος, ευτυχία μπορεί να νιώσει ο νέος αλλά και γέρος, ευτυχία μπορεί να νιώσει αυτός που κάνει κάποιον να πονά αλλά και αυτός που πονά, ευτυχισμένος είναι αυτός που προσφέρει ευτυχία αλλά και αυτός που νιώθει να του την στερούν, ευτυχισμένος νιώθει αυτός που έχει τα πάντα αλλά και αυτός που δεν έχει τίποτα. Ο υγιής μπορεί να νιώσει την ευτυχία αλλά και ο άρρωστος.
    Ευτυχισμένος νιώθει ο πνευματικά υγιής αλλά ευτυχισμένος και ο ψυχικά διαταραγμένος…ευτυχισμένος αυτός που ζει στο Φως αλλά και αυτός που βασιλεύει στο Σκότος…..υπέροχο συναίσθημα λοιπόν η ευτυχία, τόσο πολύπλοκο αλλά και προσιτό σε όλους, φτάνει να βρούμε την φόρμουλα…αυτήν που θα μας επιτρέψει να είμαστε ευτυχισμένοι…πραγματικά ευτυχισμένοι, ευτυχισμένοι ακόμα και με μηδαμινά πράγματα.

   Όσο για μένα…μπορεί να σβήνει το καντήλι μου περισσότερο γρήγορα από ότι πίστευα, μπορεί να είμαι βασιλιάς στον κόσμο της μοναξιάς μου, αλλά είμαι ευτυχισμένος, έχω ακόμα αυτόν τον φίλο  που καπνίζει τους πνεύμονες μου με νικοτίνη, ένα ποτό να καίει τον λαιμό μου, τις αναμνήσεις μου για συντρόφια, και το ηλιοβασίλεμα κλεισμένο σε μια μπουκάλα να μου θυμίζει ότι κάποτε υπήρξα ανθρώπινος…δεν προσπαθώ να αποδείξω κάτι που δεν είμαι…..και ναι είμαι πραγματικά ευτυχισμένος με τόσα λίγα…


Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Περί ψυχής..

   Και τι είναι ο έρωτας τελικά; Είναι σημαντικός και γιατί; Και γιατί πρέπει οι άλλοι να καθορίζουν τη ζωή σου, όταν εσύ δε θες να ερωτευτείς ή πολύ απλά δεν σου έτυχε μέχρι τώρα; Κι αν το κάνουν, πόσο καλά σε ξέρουν, ώστε να μπορούν να σου προσφέρουν το επιθυμητό; Δύσκολο εκ του αποτελέσματος. Πολύ δύσκολο. 
   Μιας και μπήκε Μάρτης θα σας πω μια ιστορία, έτσι για να καταλάβετε τι εννοώ.
   Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να νοικοκυρευτούν. Να βρουν μια γυναίκα ο καθένας τους και να την παντρευτούν. Όλοι επέλεξαν μόνοι τους το έτερον τους ήμισυ, όλοι εκτός από έναν, τον Μάρτη. Εκείνος αδύναμος να επιλέξει, ίσως κι από ανεμελιά, έδωσε την εντολή σε κάποιους άλλους να επιλέξουν μία γυναίκα για τον ίδιο. Του έφεραν, λοιπόν, μία γυναίκα που φορούσε ένα μαντήλι. Του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη κι εκείνος, χωρίς να το πολυσκεφτεί, την παντρεύτηκε. Το βράδυ, όταν έμειναν οι δυο τους κι εκείνη έβγαλε το μαντήλι, ο Μάρτης πανικοβλήθηκε. Η γυναίκα του ήταν η πιο άσχημη γυναίκα στον κόσμο. Κάθε φορά που την έβλεπε χωρίς μαντήλι άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε και έριχνε τόση παγωνιά τριγύρω του, που δεν μπορούσε να σαλέψει άνθρωπος κοντά του. Όταν πάλι ηρεμούσε και την κοίταζε με το μαντήλι στο κεφάλι της, φανταζόταν ότι ήταν όμορφη και τότε γαλήνευε και άπλωνε τον ήλιο στον ουρανό. Έτσι βγήκε και η γνωστή παροιμία του μήνα τούτου: "Μάρτης είναι, χάδια κάνει. Πότε κλαίει, πότε γελάει"
   Κανείς δε μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή μας. Κι αν το κάνει, ποτέ, μα ποτέ δε θα μπορέσει να την καθορίσει ψυχικά, γιατί κανείς, μα κανείς δε μπορεί να υποδουλώσει την ίδια την ψυχή. Εκείνη πάντοτε θα βρίσκει τον τρόπο να μένει ελεύθερη, να στέκει ελεύθερη, να συλλογάται ελεύθερη, να ερωτεύεται ελεύθερη, να αγαπάει ελεύθερη!